داستان بازی Tiny Tina’s Wonderlands درواقع با محوریت یک بازی رومیزی در جریان است که تاینی تینا نقش دانجن مستر آن را ایفا می‌کند و قوانین بازی را به دلخواه تغییر می‌دهد. شما هم در نقش کاراکتر اصلی، باید اتفاق‌های این بازی را دنبال کنید و در جهان فانتزی آن، مشغول ماجراجویی شوید. از همان شروع بازی، مشخص است که حال و هوایی به‌مراتب فانتزی‌تر نسبت به نسخه‌های اصلی بوردرلندز دارد؛ حضور موجوداتی از یک تک‌شاخ بامزه گرفته تا Dragon Lord که آنتاگونیست اصلی بازی و جادوگری بسیار قدرتمند است، این فضای فانتزی را کاملا به‌رخ می‌کشند و این موضوع، حتی در طراحی سلاح‌ها و در دسترس بودن مواردی مثل جادو یا سلاح سرد هم نمایان است. بااین‌حال وقتی صحبت از داستان می‌شود، نباید خیلی انتظار روایتی پیچیده و عمیق را از بازی داشته باشید و دقیقا مثل نسخه‌های اصلی مجموعه، “سرزمین‌های عجایب تاینی تینا” هم خیلی همه‌چیز را جدی نمی‌گیرد و به همین دلیل هم داستان کلی، انسجام و چفت و بست خیلی زیادی ندارد.

اما با وجود این مسئله، دنبال کردن اتفاق‌های Tiny Tina’s Wonderlands تا پایان جذاب باقی می‌ماند و دلیل اصلی این موضوع هم چیزی نیست جز نویسندگی درجه‌یک بازی و اجرای بسیار عالی کاراکتر‌ها. از همان ابتدا، متوجه خواهید شد که وقایع این جهان فانتزی، به طنزی فکر‌شده و بسیار به‌اندازه آمیخته شده و تیم نویسندگان، با ظرافت تمام دیالوگ‌ها را نوشته‌اند. مکمل این نویسندگی قوی، صداگذاری واقعا بی‌نقص شخصیت‌ها، از تاینی تینا گرفته تا ولنتاین و سایر NPC‌هایی است که در جهان بازی ملاقت می‌کنید.

بازی Tiny Tina’s Wonderlands همچنین ارجاعات جالب و بامزه‌ای به بازی‌های دیگر دارد و به خیلی از آثار مشهور مخصوصا صنعت بازی رحم نکرده و کاراکتر‌هایی الهام‌گرفته از آن‌ها را در قالب NPC به دنیای خودش آورده و خیلی وقت‌ها، هر طور که خواسته با آن‌ها شوخی کرده است! ترکیب همه این‌ها، منجر به اثری شده که شاید داستانش فاقد انسجام و یکپارچگی درستی باشد، ولی همراه شدن با وقایعش هم مفرح است و هم واقعا لذت‌بخش و صداپیشه شخصیت‌های آن هم به قدری درجه‌یک کار کرده‌اند که برخی کاراکتر‌ها تا مدت‌ها در ذهن‌تان باقی خواهند ماند؛ مخصوصا خودِ شخصیت تاینی تینا با صداپیشگی اشلی برچ.

بازی Martha Is Dead یک تریلر روانشناختی اول شخص و به شدت دارک است که در سال ۱۹۴۴ و در ایتالیا اتفاق افتاده است. این بازی مرزهای بین واقعیت، خرافات و تراژدی جنگ را محو کرده است و با تشدید درگیری بین نیروهای آلمان و متفقین، جسد هتک حرمت شده یک زن غرق شده پیدا می‌شود و او مارتا نام دارد. مارتا مرده است و خواهر دوقلوی او جولیا، دختر جوان یک سرباز آلمانی است و باید به تنهایی با آسیب از دست دادن و عواقب قتل وی مقابله کند. کاراکتر بازی به دنبال شکار حقیقت است و فولکور اسرارآمیز و حشتناکی از جنگ را در آن مشاهده می‌کنیم و هر چه قدر که به پایان بازی نزدیک‌تر شوید، این حس بیشتر می‌شود.

این اولین بازی ایندی است که با استفاده از زبان مادری ایتالیایی روایت می‌شود. همین کمک می‌کند که بیشتر در داستان و شخصیت‌ها غوطه‌ور شوید. سازندگان بازی متخصص روایت مبتنی بر واقعیت چندلایه هستند که روی موضوعات سخت متمرکز شده باشد. روایت چندلایه و دارک را می‌بینیم که سبب جنجال برانگیز شدن بازی هم شده است. شما از چشمان زنی بازی را دنبال خواهید کرد که به دنبال حقیقت است، اما خودش هم اسراری برای پنهان کردن دارد. با پای پیاده، با قایق یا دوچرخه، می‌توانید مناطق حومه شهر توسکانی را که به طرز خیره کننده‌ای زیبا تس، کاوش کرده و براساس واقعیت، به دنبال حقایق باشید.

داستان بازی Half-Life Alyx بین نسخه اول و دوم روایت می‌شود و بازیکنان در نقش کاراکتری به نام الیکس وانس قرار می‌گیرند؛ شخصی که یکی از مؤسسین گروه مقاومت به‌حساب می‌آید. الیکس و سایر اعضای مقاومت در این بازی با یک سازمان به نام Citadel مبارزه می‌کنند. یکی از ویژگی‌های گیم‌پلی بازی، تلپورت کردن است. بازیکنان به‌واسطه‌ی آیتم مخصوصی که دارند، می‌توانند بین سنگرهای محیط تلپورت کنند و موقعیت خود را برای نابودی دشمنان تغییر دهند. همچنین از این ویژگی‌ می‌توان برای مخفی‌کاری هم استفاده کرد. ولو سعی کرده به‌واسطه‌ی ویژگی نقل مکان، از المان‌های اشاره و کلیک در بازی خود استفاده کند. یکی از مشخصه‌های مجموعه Half-Life، هیولاها هستند که در نسخه Alyx هم شاهد آن‌ها هستیم و جدا از انسان‌ها، باید هیولاها را هم از بین ببرید.

Half-Life: Alyx نشان می‌دهد که چطور یک سازنده با کلاس کار جهانی، می‌تواند محصولی را برای واقعیت مجازی توسعه دهد که از نظر تعامل، جزئیات و طراحی مراحل در سطح عالی قرار دارد. به‌عنوان یک تجربه که از ابتدا تمامی المان‌های آن طراحی شده است و جهانی گیرا و قابل تعامل را به‌وجود آورده است، “هف لایف الیکس” یک تغییر دهنده شرایط برای واقعیت مجازی به‌حساب می‌آید. با وجود دوستان قدیمی، دشمنان جدید و داستانی جذاب، بازدید مجدد از City 17 تجربه‌ی هیجان‌انگیزی در این بازی به‌حساب می‌آید.

Alyx نشان می‌دهد که تمامی المان‌های موفق این مجموعه، به لطف واقعیت مجازی بهتر شده است. معماهای محیطی که نیازمند چشمانی تیز است، Headcrapها و احتمال پریدن روی صورت شما و داستانی مرموز از ویژگی‌های این بازی است. مجموعه هف-لایف به‌واسطه Half-Life: Alyx در بهترین شرایط خود به سر می‌برد و نشان می‌دهد که چرا بازی نمی‌توانست ساختار دیگری [غیر از واقعیت مجازی] داشته باشد.

تقریبا غیر ممکن است چند ساعتی را در کوهستان‌های همیشه سفیدپوش نوروژ و جاده‌های جنگلی انگلستان در بازی Assassins Creed Valhalla بگذرانید، داستان والهالا را جلو ببرید و متوجه الگو گرفتن سازندگان از بازی‌های معروف و شناخته شده‌ نشوید. لوکیشن‌ها، نوع روایت داستان و حتی سرعت بازگو شدن آن کاملا Red Dead Redemption 2 را به یاد می‌آورد. والهالا با مراحل فرعی، برخی از قابلیت‌ها و اتمسفر کلی خودش حتی بیشتر از گذشته نسخه سوم Witcher را در ذهن تداعی می‌کند اما هیچ کدام از الگوبرداری‌ها نه تنها نقطه ضعف به حساب نمی‌آیند بلکه به نظرم والهالا را به یکی از کامل‌ترین نسخه‌های سری تبدیل کرده‌اند.

داستان بازی Assassins Creed Valhalla آنقدری درگیر کننده است که تا پایان جالب و مهم خودش شما را به دنبال خود بکشد و در عین حال در این مسیر تقریبا ۶۰ ساعته به سختی می‌توانید در برابر وسوسه انجام ماموریت‌های فرعی و مینی گیم‌های بازی هم مقاومت کنید. ماموریت‌های اصلی شاید هر از چند گاهی تا حد کمی شبیه هم شوند، برخی از کاراکترها هم کمی روی مختان راه بروند و در این بین هم برای صحبت کردن‌های بیش از حد با آن‌ها مجبور شوید مسافت‌های زیادی را طی کنید اما در مجموع والهالا مجموعه‌ای از شخصیت‌های به یادماندنی و مراحل متفاوت دوست داشتنی دارد که آشنا شدن با آن‌ها و تجربه‌شان تا انتها لذت‌بخش است.

اما برگ برنده اصلی Assassin’s Creed Valhalla ترکیب کردن این لول دیزاین عالی و کاراکترهای خوب با ویژگی‌های اصلی نسخه‌های ابتدایی است. اشتباه نکنید، والهالا یک بازگشت کامل به دورانی چون نسخه دوم نیست و یوبیسافت در این نسخه هم روند جدیدش را پیش گرفته است ولی بازگشت ویژگی‌های چون هیدن بلید، مخفی‌کاری و پنهان شدن در بین جمعیت واقعا تا حد زیادی آن حس اساسینز کرید گذشته را به والهالا برگردانده است.

شخصیت پردازی مورد دیگری است که به یکی از نقطه قوت‌های بازی تبدیل شده است. ایوور پس از اینکه گذشته او به خوبی نشان داده می‌شود، در طول روایت داستان به یک شخصیت کامل و پخته تبدیل می‌شود. البته در‌این‌میان شخصیت‌های دیگری مثل اودین هم به او کمک می‌کنند تا بتواند تصمیم‌های بهتری بگیرد. همچنین نوع تعامل ایوور و سیگرد، یکی از بهترین بخش‌های بازی است که تا آخرین نقطه از داستان دستخوش فراز و نشیب‌های مختلفی است. سایر شخصیت‌های اصلی داستان هم شخصیت‌پردازی خاص خود را دارند. همچنین بازی Assassins Creed Valhalla دارای کاراکترهای خاکستری است که به‌خوبی در حساس‌ترین بخش‌های داستان بازیکن را غافلگیر می‌کنند.

بااینکه تمامی شخصیت‌ها، چه شخصیت‌های منفی و چه شخصیت‌های مثبت و خاکستری روایت‌داستانی قابل قبولی دارند، اما یوبیسافت می‌توانست از شاه آلفرد استفاده بهتری داشته باشد. در حال حاضر، او آنتاگونیست اصلی والهالا به حساب نمی‌آید، اما می‌توانست حضور پررنگ‌تر و تاثیرگذارتری در داستان والهالا داشته باشد. دراین‌میان اشاره کنم که بازی دارای دیالوگ‌ها و سیستم انتخاب دیالوگ در خط داستانی است. این انتخاب‌ها، پایان اصلی بازی را تغییر نمی‌دهند، اما نحوه تمام شدن هر آرک داستانی را دستخوش تغییرات مختلفی قرار می‌دهند. بااین‌تفاسیر، داستان Assassin’s Creed: Valhalla مهم‌ترین نقطه قوت آن به حساب می‌آید و با تمام مشکلاتی که دارد، داستان پتانسیل این را دارد که شما را سرگرم نگه دارد.

منبع توضیحات: دانلودها، ویجیاتو و زومجی